سیاست‌های حفظ و بهبود شرکت‌های نوآفرین در بحران کرونا

شرکت‌های نوآفرین (استارت‌آپ)، نقشی کلیدی در اشتغال‌زایی، نوآوری و رشد بلندمدت کشورها ایفا می‌کنند. اما بحران کرونا، بقای شرکت‌های نوآفرین را به چالش می‌کشد و رشد آن‌ها را محدود می‌کند. ازاین‌رو، مداخله‌های سیاستی دولت‌ها باید در راستای مواجهه با چالش‌های کوتاه‌مدت، پشتیبانی از تأمین نقدینگی و دسترسی به منابع مالی در کوتاه‌مدت و ایجاد شرایط و مشوق‌های مناسب برای شرکت‌های نوآفرین نوآور و کارآفرینان بالقوه و نیز ارتقای پتانسیل و توانمندی‌های آنان باشد.

سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه (OECD)، در گزارش «شرکت‌های نوآفرین در دوران بحران کووید ۱۹»، چالش‌ها و فرصت‌های پیش روی شرکت‌های نوآفرین در بحران کرونا را بررسی کرده است و سپس سه دسته مسئله مختلف را بیان کرده است که سیاست‌گذاران باید به آن‌ها توجه داشته باشند:

• مواجهه با چالش‌های کوتاه‌مدت

  • پشتیبانی از نیازهای مالی کوتاه‌مدت شرکت‌های نوآفرین موجود با حداقل بوروکراسی (برای مثال، از طریق ضمانت وام، اعطای وام، کمک‌هزینه یا یارانه که با توجه به ویژگی‌های خاص شرکت‌های نوآفرین طراحی شده است) و کمک به حفظ اشتغال و درآمد برای کارکنان آن‌ها.
  • افزایش آگاهی از اقدامات و راهکارهای حمایتی موجود که به شرکت‌های نوآفرین در تطابق با شرایط بحران کرونا کمک می‌کند (برای مثال، از طریق پلت‌فرم‌های رسمی که اطلاعات مربوط به برنامه‌های حمایتی را به صورت متمرکز ارائه می‌کند، ارائه مشاوره درزمینه مدیریت جریان نقدینگی، و به اشتراک‌گذاری بهترین تجربیات درزمینه برقراری ارتباط از راه دور با سرمایه‌گذاران).
  • حمایت از تحقیق و توسعه و اعطای جایزه برای نوآوری‌های ریشه‌ای به منظور کمک به مواجهه با این بحران سلامت و حمایت از شرکت‌های نوآفرین در تطبیق محصولات خود با شرایط بحران کرونا.
  • تشویق سرمایه‌گذاری روی توسعه مهارت‌ها و آموزش آنلاین به ویژه در طول دوره بحران به منظور جلوگیری از کاهش ارزش مهارت‌ها و تشویق ارتقای مهارت کارکنان شرکت‌های نوآفرین.

 

 

• کاهش موانع کارآفرینی و ارائه مشوق‌های مناسب

  • کاهش پیچیدگی‌های اداری برای شرکت‌های نوآفرین از طریق اجرای رویه‌های ساده و تسریع گذار به دولت الکترونیک.
  • کاهش عدم قطعیت رگولاتوری، در طول بحران و پس از بحران.
  • کاهش موانع کارآفرینی به‌ویژه مسائلی که در طول همه‌گیری کرونا و پس از این بحران، اهمیت دارند (برای مثال، مسائل مربوط به دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی).
  • تضمین دسترسی به منابع مالی برای شرکت‌های نوآفرین نوآور در تمام مراحل توسعه شرکت و با هماهنگی بخش خصوصی. برای مثال، با تسهیل تأمین مالی از طریق سرمایه‌گذاری خطرپذیر و افزودن صندوق‌های عمومی بیشتر که می‌توانند برای تأمین مالی شرکت‌های نوآفرین در مراحل مختلف اقدام به هم‌سرمایه‌گذاری با سرمایه‌گذاران خصوصی کنند.

• ارتقای پتانسیل کارآفرینی

  • تشویق آموزش کارآفرینی، همراه با مزایایی برای کارکنان بیکارشده و یادگیری مادام‌العمر به منظور تسهیل گذار از کارمندی (بیکاری) به کارآفرینی، با توجه ویژه به گروه‌های محروم.
  • تشویق همکاری دانشگاه ـ کسب‌وکار به منظور تسهیل کاربرد صنعتی نوآوری و گذار از دانشگاه به کارآفرینی.
  • تشویق توسعه شبکه‌ها، شامل شبکه‌های کارجویان و شرکت‌های نوآفرین و شبکه‌های تسهیلگر دسترسی به بازارهای بین‌المللی.
  • حفظ سرمایه‌گذاری روی زیست‌بوم شرکت‌های نوآفرین، به‌ویژه برای تضمین ایفای نقش میان‌مدت مراکز رشد و شتابدهنده‌ها در راهنمایی، مربی‌گری و منتورینگ کارآفرینان بالقوه و شرکت‌های نوآفرین موجود.

مواجهه با چالش‌های کوتاه‌مدت، کاهش موانع کارآفرینی و ارتقای پتانسیل کارآفرینی می‌تواند به تسریع بهبود شرکت‌های نوآفرین پس از بحران و حفظ اشتغال در بلندمدت منجر شود. این کار می‌تواند در گام‌های مختلف انجام شود: ۱) زنده نگاه داشتن شرکت‌های نوآفرین در کوتاه‌مدت؛ ۲) محدود کردن آثار مخرب بحران بر شکل‌گیری بنگاه‌های جدید؛ ۳) ارتقای پتانسیل رشد بنگاه‌های جوان.

 

منبع: OECD, 2020, Start-ups in the time of COVID-19: Facing the challenges, seizing the opportunities, [Internet], Available at: http://linkpost.ir/efqyp